Το Βιβλίο του Μόρμον

Το Βιβλίο του Μόρμον αποτελεί ιερό σύγγραμμα των Μορμόνων, δηλαδή της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Στα επίσημα ιερά κείμενα Άγιων Γραφών αυτού του θρησκεύματος περιλαμβάνονται, εκτός από το Βιβλίο του Μόρμον, η Χριστιανική Βίβλος, η συλλογή Διδαχή και Διαθήκες και η συλλογή έργων του Τζόζεφ Σμιθ ονόματι Πολύτιμο Μαργαριτάρι.

Τα ονόματα των βιβλίων που εμπεριέχει:

• Βιβλίο του Νεφί Α'
• Βιβλίο του Νεφί Β'
• Βιβλίο του Ιακώβ
• Βιβλίο του Ενώς
• Βιβλίο του Ιαρώμ
• Βιβλίο του Όμνι
• Λόγια του Μόρμον
• Βιβλίο του Μωσία
• Βιβλίο του Άλμα
• Βιβλίο του Ήλαμαν
• Βιβλίο του Νεφί Γ'
• Βιβλίο του Νεφί Δ'
• Βιβλίο του Μόρμον
• Βιβλίο του Εθέρ
• Βιβλίο του Μορόνι

Σύμφωνα με το βιβλίο, ο προφήτης Ιαρέδ οδήγησε στην αμερικάνικη ήπειρο μία μικρή ομάδα από Ιαρεδίτες, μια φυλή που με θεία μεσολάβηση δεν θίχτηκε από τη σύγχυση γλωσσών στη Βαβέλ. Εκεί όμως διαιρέθηκαν, πολέμησαν μεταξύ τους και καταστράφηκαν μετά από μάχη κοντά στο λόφο Κουμώρα.

Ένας άλλος προφήτης, ο Λεχί, που ζούσε στην Ιερουσαλήμ περίπου το 600 π.Χ., πήρε κι αυτός εντολή από το Θεό να οδηγήσει απογόνους της φυλής Μανασσή στην Αμερική. Και αυτοί διαιρέθηκαν σε δύο έθνη, τους Νεφίτες και τους Λαμανίτες, παιδιών του Λεχί. Οι Νεφίτες ήταν ευσεβείς, ενώ οι Λαμανίτες άθεοι. Αργότερα οι Λαμανίτες έγιναν άγριοι κι απέκτησαν σκούρο χρώμα. Απόγονοι των Λαμανιτών είναι, σύμφωνα με το Βιβλίο του Μόρμον, οι σημερινοί Ινδιάνοι. Το 400 μ.Χ. οι δυο ομάδες συγκρούσθηκαν στον ίδιο λόφο Κουμώρα (Cumorah) και οι Νεφίτες εξολοθρεύτηκαν.

Πάντα σύμφωνα με το "Βιβλίο του Μόρμον", ο Ιησούς Χριστός παρουσιάστηκε στους Νεφίτες μετά την ανάστασή του και εξέλεξε 12 αποστόλους, στους οποίους κήρυξε το Ευαγγέλιο κι έδωσε εξουσία να βαπτίζουν, να συγχωρούν αμαρτίες και να κηρύττουν το Ευαγγέλιο με κέντρο την Αμερική. Τα αρχαιότερα συγγράμματα που ο γραμματέας Αμμαρών υπέδειξε στον Μόρμον που να τα βρει, μαζί με εκείνα που κατέγραψε ο ίδιος ο Μόρμον και ολοκλήρωσε ο γιος του Μορόνι, γράφτηκαν γύρω στο 400 μ.Χ. σε χαραγμένες πλάκες. Το 421 μ.Χ. ο προφήτης Μορόνι έκρυψε τις πλάκες θάβοντάς τες στον λόφο Κουμώρα (στη σημερινή πολιτεία της Νέας Υόρκης).

Σύμφωνα με τον Τζόζεφ Σμιθ (Joseph Smith), το 1823 τον επισκέφθηκε ένα πνεύμα, το οποίο αργότερα του αποκάλυψε ότι ήταν αγγελιαφόρος του Θεού ονόματι Μορόνι (Moroni). Ο Μορόνι του είπε ότι ο Θεός του είχε επιφυλάξει την αποστολή να κηρύξει το "αιώνιο ευαγγέλιο", που ήταν γραμμένο σε δυο χρυσές πλάκες. Μαζί με τις πλάκες ήταν θαμμένοι και δυο λίθοι, τα Ουρίμ και Θουμμίμ, η κατοχή των οποίων έδινε δυνατότητες όπως εκείνες των "βλεπόντων" της Παλαιάς Διαθήκης, απαραίτητες για την ανάγνωση και την μετάφραση των χρυσών πλακών, οι οποίες ήταν χαραγμένες με αιγυπτιακούς χαρακτήρες.

Ο Μορόνι είπε στον Σμιθ ότι αργότερα θα του έδινε τις πλάκες και τους λίθους, κι ότι αυτός δεν θα έπρεπε να δείξει σε κανέναν αυτά τα αντικείμενα χωρίς εντολή, κι αφού τελείωνε τη μετάφραση θα έπρεπε να τα επιστρέψει. Η παράδοση των αντικειμένων έγινε το 1827 και η μετάφρασή τους από τον Σμιθ τελείωσε το 1829. Οι πλάκες επιστράφηκαν στον Μορόνι και το κείμενο που μεταφράστηκε εκδόθηκε το 1930 ως "το Βιβλίο του Μόρμον".

Νεώτερη έρευνα και κριτικές

Ο Τόμας Μέρφυ (Thomas Murphy), Πρόεδρος του τμήματος Ανθρωπολογίας του Κολεγίου της Κοινότητας Έντμοντς (Edmonds Community College Anthropology Department) και Μορμόνος ο ίδιος στο θρήσκευμα, λέει ότι το βιβλίο πρέπει να είναι μυθιστόρημα, επειδή τα δεδομένα του DNA και οι ανθρωπολογικές μελέτες δείχνουν ότι οι Ινδιάνοι της Αμερικής κατάγονται από τη Βορειανατολική Ασία και μετανάστευσαν στην Αμερική μέσω του Βεριγγείου Πορθμού πριν από 7.000 - 5.000 χρόνια. Παράλληλα, τα όσα αναφέρει το βιβλίο για τους προγόνους των Αμερικανών δεν επιβεβαιώνονται από την επιστημονική έρευνα. Η έρευνα σχετικά με τις γλώσσες, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, τα ήθη και τα έθιμα των Ινδιάνων, δεν δείχνει καμιά ομοιότητα με τον εβραϊκό λαό. Επίσης, από τις πολλές θεωρίες που υπάρχουν για τους πρώτους αποίκους της Αμερικής, καμιά δεν παρουσιάζει συγγένεια με τη διήγηση του βιβλίου Μόρμον.

Αρχαιολόγοι και μελετητές της Αγίας Γραφής παρατηρούν ότι τα ονόματα Λεχί, Νεφί και Λαμάν δεν αναφέρονται σε κανένα γενεαλογικό δένδρο της Παλαιάς Διαθήκης και δεν ανευρίσκονται σε κανένα αρχαιολογικό εύρημα της Αμερικής. Κριτική στο βιβλίο έχουν ασκήσει και Ινδιάνοι της Αμερικής, οι οποίοι το κατηγορούν για ρατσισμό. Ιδιαίτερα καταδικάζουν την αντίληψη ότι οι Ινδιάνοι που θα βαπτιστούν Μορμόνοι θα αποκτήσουν πιο ανοιχτόχρωμο δέρμα. Νεώτερες έρευνες σχετικά με την προέλευση του βιβλίου απέδειξαν ότι πρόκειται για μυθιστόρημα του πρεσβυτεριανού κληρικού Salomon Spaulding, ο οποίος το έγραψε σε αρχαίο ύφος το 1812-1816. Τα χειρόγραφα του βιβλίου κλάπηκαν, και δημοσιεύθηκαν μετά τον θάνατό του. Ειδικοί γραφολόγοι των ΗΠΑ βεβαίωσαν πως τα χειρόγραφα του βιβλίου Μόρμον στα αρχεία της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών στο Salt Lake City προέρχονται από το χέρι του Σπόλντινγκ.