H επανάσταση των bloggers

Κατά τον Νίκο Δήμου, τον επιφανέστερο Έλληνα blogger και τη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό της Διεθνούς Αμνηστίας, η επανάσταση των μπλογκς είναι το δημοκρατικότερο πράγμα που έχει συμβεί στον κόσμο μετά την γαλλική επανάσταση. Επαναστατεί ενάντια στο μονοπώλιο των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας (ΜΜΕ), των μέσων που είναι αφ' ενός μαζικά και αφ' ετέρου μονόδρομα.

"Μέσο μαζικό" σημαίνει να βγαίνει ο χαρισματικός ηγέτης και να τον ακούν εκατομμύρια πολίτες, συνήθως θέλοντας και μη. Το Ίντερνετ είναι το μοναδικό μέσον που δεν είναι μαζικό: ναι μεν έχει σήμερα 1,5 δισεκ. χρήστες, αλλά δεν είναι μαζικό όπως μια εκπομπή στην τηλεόραση με 2 εκατ. θεατές. Στο Ίντερνετ, οι χρήστες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή on line είναι κατανεμημένοι σε χιλιάδες διαφορετικούς τόπους και διευθύνσεις, ανάλογα με τις προτιμήσεις τους. Έτσι, χάνεται το φαινόμενο της ισοπεδωτικής μαζικότητας. Όλες οι μετρήσεις δείχνουν ότι στους νέους ανθρώπους το Ίντερνετ αντικαθιστά τόσο την τηλεόραση όσο και την εφημερίδα και -σε μικρότερο βαθμό- το ραδιόφωνο. Η τηλεόραση σκάβει μόνη της το λάκκο της. Για να αυξήσει την τηλεθέαση και να εισπράξει περισσότερα από διαφημίσεις σερβίρει εκπομπές χαμηλού επιπέδου. Μοιραία όμως, τις βλέπουν μεγάλες ηλικίες και χαμηλά εισοδήματα. Αλλά οι διαφημιζόμενοι δεν ενδιαφέρονται για μια τέτοιου είδους μεγάλη τηλεθέαση, χωρίς αγοραστική δύναμη. Αυτό οδηγεί την τηλεόραση στον οικονομικό θάνατο.

"Μέσο μονόδρομο" σημαίνει από τον πομπό στον παθητικό δέκτη. Το Ίντερνετ είναι αμφίδρομο. Καθένας μπορεί να γίνει εκδότης του εαυτού του, με κόστος μάλιστα μηδενικό. Η επανάσταση αυτή λέγεται blog (web log. Μπορεί να μεταφραστεί ως "ηλεκτρονικό ημερολόγιο"). Ο Νίκος Δήμου διηγείται ότι το 2006 είχε στο blog του 1 εκατ. επισκέψεις (όχι επισκέπτες) και 52.000 σχόλια. Αυτό σημαίνει εμβέλεια μεγαλύτερη από πολλά ΜΜΕ. Ας σημειωθεί δε ότι οι μετρήσεις στο Ίντερνετ είναι οι απόλυτα αληθινές, αφού βασίζονται στον ηλεκτρονικό μετρητή. Οι εφημερίδες προσμετρούν στις πωλήσεις τους τα φύλλα που αγοράζουν υποχρεωτικά οι κρατικοί φορείς (πόσοι τα διαβάζουν;) ή ακόμα μερικές βάζουν "καπέλο".

Για να πάρει κανείς μια εικόνα των μεγεθών, πρέπει να πολλαπλασιάσει αυτή την εμβέλεια επί 120 εκατ. blogs σε όλο τον κόσμο και να προσθέτει 100-200.000 νέα κάθε μέρα. Τα blogs ειδικεύονται σε όλα τα θέματα που απασχολούν τον άνθρωπο. Από την πολιτική μέχρι το ψάρεμα, ποδόσφαιρο, μουσική, λογοτεχνία, εικαστικά, σκάκι κ.λπ. Τα μεγάλα blogs μπορούν να γίνουν και επιχειρήσεις. Η εταιρεία που τους παρέχει δωρεάν το χώρο, συνήθως τους κάνει επιπλέον χρηματική προσφορά αν δεχτούν να φιλοξενούν και διαφημίσεις πελατών της. Ο Νίκος Δήμου έχει συνεχείς προτάσεις από τη google, που γνωρίζει πόσες επισκέψεις έχει. Μπορείς να έχει κανείς ένα καλό εισόδημα κάθε μήνα -πιθανόν 5-10.000 δολάρια- από δουλειά που ήδη κάνει για το κέφι του. Υπάρχουν μεγάλα blogs, κυρίως στην Αμερική, που παίρνουν πολλές διαφημίσεις και έχουν συνεργάτες, δηλαδή γίνονται κάτι σαν εφημερίδες, με ειδήσεις, άρθρα γνώμης, φωτογραφίες κ.λπ.

Από τα blogs έχουν πέσει κυβερνήσεις. Έχουν παραιτηθεί υπουργοί. Έχουν κλείσει εταιρείες. Έχουν βγει στη δημοσιότητα πράγματα που ο τύπος δεν τα δημοσιεύει. Η επιτυχία της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας της Κυριακής για τα καμένα της Πάρνηθας οφείλεται στους bloggers. Σ' αυτούς οφείλεται και η κοινοβουλευτική ερώτηση για τα φακελάκια της καρκινοπαθούς Αμαλίας Καλυβινού. Οι βιντεοσκοπήσεις βασανιστηρίων από blog έγιναν γνωστές και μάλιστα ο blogger βρήκε το μπελά του από τη μίζερη γραφειοκρατία μας. Το μπελά του βρήκε και ο blogger Αντώνης Τσιπρόπουλος, που οι bloggers μάζεψαν γι' αυτόν μέχρι σήμερα 2.745 υπογραφές. Στην Κίνα έγραφα (2/9/2006) για τα τρισχειρότερα που γίνονται.

Πρόκειται για απώλειες επαναστατών στην επανάσταση της ελευθερίας έκφρασης. Ωστόσο, η επανάσταση επεκτείνεται και σ' ένα άλλο χώρο: το χώρο της τέχνης. Ο Νίκος Δήμου θυμάται ότι ένας μουσικός έπρεπε ως τώρα να ξεροσταλιάζει στους προθαλάμους των δισκογραφικών εταιρειών, μπας και του κάνουν μιαν ακρόαση, μπας και τους αρέσει η μουσική του, μπας και του βγάλουν κάνα δίσκο ή να παρακαλάει τους ιδιοκτήτες κέντρων να του δώσουνε να παίξει. Τώρα, οι νέοι συνθέτες ανεβάζουν στο Ίντερνετ τα κομμάτια τους, με αποτέλεσμα να υπάρχουν μεγάλες φίρμες που φτιάχτηκαν από το Ίντερνετ. Οι δισκογραφικές εταιρείες τρέχουν πίσω τους, τους παρακαλάνε. Το ίδιο γίνεται και στη λογοτεχνία. Ένας συγγραφέας μπορεί να βρει εκδότη από το Ίντερνετ. Το ίδιο κι ένας ζωγράφος. Το Ίντερνετ και η επανάσταση των bloggers είναι σταθμός στην ιστορία της χειραφέτησης του ανθρώπου από θεούς, αφέντες, κόμματα, ΜΜΕ κ.λπ.

πηγή: xlaxanas.gr