Όρφικός ύμνος Ήρας
| Ήρας, θυμίαμα ἀρώματα. Κυανέοις κόλποισιν ἐνημένη, ἀερόμορφε, ῞Ηρα παμβασίλεια, Διὸς σύλλεκτρε μάκαιρα, ψυχοτρόφους αὔρας θνητοῖς παρέχουσα προσηνεῖς, ὄμβρων μὲν μήτηρ, ἀνέμων τροφέ, παντογένεθλε· χωρὶς γὰρ σέθεν οὐδὲν ὅλως ζωῆς φύσιν ἔγνω· κοινωνεῖς γὰρ ἅπασι κεκραμένη ἠέρι σεμνῶι· πάντων γὰρ κρατέεις μούνη πάντεσσί τ᾽ ἀνάσσεις ἠερίοις ῥοίζοισι τινασσομένη κατὰ χεῦμα. ἀλλά, μάκαιρα θεά, πολυώνυμε, παμβασίλεια, ἔλθοις εὐμενέουσα καλῶι γήθοντι προσώπωι. ἀλλά, μάκαρ, καθαραῖς γνώμαις μύσταισι συνέρχου, φαύλους δ’ ἐκτοπίους θ’ ὁρμὰς ἀπὸ τῶνδ’ ἀπόπεμπε. | Ήρας, θυμίαμα αρώματαΚαθισμένη σε γαλάζιους κόλπους, αερόμορφε συ Ήρα πού είσαι βασίλισσα των πάντων, μακαριά σύζυγος του Διός, και παρέχεις (προσφέρεις) εις τους ανθρώπους ήπιες αύρες, πού τρέφουν τάς ψυχάς. είσαι μητέρα των βροχών, τροφός των ανέμων, έχεις γεννήσει τα πάντα. Διότι χωρίς εσένα κανένα γενικώς πλάσμα δεν γνωρίζει την φύσιν της ζωής διότι συμμετέχεις εις όλα συγκερασμένη με τον σεβαστόν αέρα. Διότι μόνη εσύ είσαι κυρίαρχος όλων και όλων είσαι βασίλισσα και με αέρινες ορμητικές κινήσεις τινάσσεσαι (λούζεσαι) εις τα νερά. Αλλά συ ή μακαρία θεά πού έχεις πολλά ονόματα και είσαι ή βασίλισσα πάντων.είθε να μας έλθης ευμενής με ωραίο χαρούμενο πρόσωπο. |
Της πατρίδας μου πάλι ομοιώθηκα - Ελύτης
Στην εκπομπή αυτή ο ποιητής ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ μιλά λίγο μετά τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας (1979). Η αφήγησή του ξεκινά με πληροφορίες για την καταγωγή του, τους τόπους όπου έζησε και τον επηρέασαν καθώς και για την προέλευση του ονόματός του. Στη συνέχεια αναφέρεται στην επίδραση των θαλασσινών τοπίων και της αιγαιοπελαγίτικης αισθητικής στην ποίησή του και μιλά για τη σύνδεσή του με τον υπερρεαλισμό, αν και ποτέ δεν υπήρξε αμιγώς υπερρεαλιστής ποιητής. Διευκρινίζει πώς αντιλαμβάνεται την «ελληνικότητα» και τη «διαφάνεια», έννοιες κεντρικές στην ποίησή του, ενώ ιδιαίτερη μνεία επιφυλάσσει στον ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΣΟΛΩΜΟ, στην ποιητική παράδοση του οποίου θεωρεί ότι ανήκει.
Αναφερόμενος στο μείζον έργο του «Άξιον εστί», εξηγεί τον τρόπο που εργάστηκε για να δημιουργήσει μια ποιητική σύνθεση με αναλογίες χριστιανικής λειτουργίας, αλλά με θεματολογία που θα σχετιζόταν με τη σύγχρονη Ελλάδα και το δράμα της. Παραθέτει επίσης την εμπειρία του στο αλβανικό μέτωπο και πώς αυτή μετουσιώθηκε σε ποίηση στο «Άξιον εστί». Τέλος αναφέρεται στη σχέση του με τους νέους και ση φωνή που τους έδωσε για να εκφραστούν μέσω της ηρωίδας του ομώνυμου έργου του «Μαρία Νεφέλη». Στη διάρκεια της εκπομπής το έργο του ποιητή σχολιάζουν ο ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΑΡΑΝΙΤΣΗΣ και ο μεταφραστής ΚΙΜΩΝ ΦΡΑΪΑΡ.
Βρέθηκαν κεφαλές δύο κοριτσιών σε ανασκαφές στον Κεραμεικό
Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως ένα σπουδαίο εύρημα.
17/07/2013
Βαθιά μέσα σε ένα πηγάδι της Κλασικής Εποχής στον Κεραμεικό βρέθηκαν δύο μαρμάρινες κεφαλές δύο κοριτσιών. Όπως γράφει το tovima, η επικεφαλής των ανασκαφών του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Γιούτα Στρότσεκ, η οποία έχει λάβει άδεια από την Γ’ Εφορεία Αρχαιοτήτων για τον καθαρισμό του πηγαδιού, χρησιμοποίησε τέσσερις αντλίες για την άντληση του νερού, που υπήρχε ακόμη στο πηγάδι και στο βάθος του εντοπίσθηκαν τα δύο ρωμαϊκά ευρήματα.
Οι κεφαλές- η μία νεότερη από την άλλη- είναι σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση παρά το γεγονός ότι, έχουν υποστεί φθορές, καθώς κάποιος τις κτύπησε δυνατά ώστε να σπάσουν και στην συνέχεια τις πέταξε στο πηγάδι.
Η χρονολόγηση των κοριτσιών πάντως τα φέρνει στα μέσα του 3ου μ.Χ. αιώνα, όπως εκτιμά η επικεφαλής των αρχαιολογικών ερευνών.
Το γεγονός ότι τα μαλλιά τους είναι χτενισμένα σαν της Σαλονίνας, συζύγου του αυτοκράτορα Γαλλινού και μητέρας του Βαλεριανού που απεικονίζεται μάλιστα και σε νομίσματα της εποχής αποτελεί αδιάψευστο τεκμήριο. Διότι η μόδα στην ενδυμασία, την κόμμωση και το μακιγιάζ δεν είναι καθόλου σημερινή υπόθεση, το αντίθετο ακριβώς! Ο τρόπος λοιπόν, που η «πρώτη κυρία» της χώρας χτένιζε τα μαλλιά της ήταν αναμφισβήτητα το πρότυπο και για όλες τις απλές γυναίκες. Αν και στην περίπτωσή τους η κ. Στρότσεκ θεωρεί ότι ανήκαν σε μία επιφανή οικογένεια και επιπλέον ότι τα αγάλματά τους είχαν στηθεί μαζί. Αυτό θα πρέπει να συνέβη κάπου ανάμεσα στο 253-268 μ.Χ.
Αλλά και το ίδιο το πηγάδι θεωρείται εντυπωσιακό ως κατασκευή, αφού είναι πετρόχτιστο και επενδεδυμένο με υδραυλικό ασβεστοκονίαμα εξαιρετικής ποιότητας. Άλλωστε έμεινε σε χρήση περί τα 800 χρόνια (5ος π.Χ. – 6ος μ.Χ).
Να σημειωθεί ότι το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο πραγματοποιεί από πέρυσι νέο πρόγραμμα αναστηλώσεων και συντήρησης των μνημείων του Κεραμεικού, που αφορούν εκτός από το λουτρό με το πηγάδι του, την Ιερά Πύλη, ταφικά μνημεία και ένα ιερό της θεάς Αρτεμης Σωτείρας ενώ σε συνεργασία με την Γ΄ Εφορεία Αρχαιοτήτων γίνεται και η αναστήλωση του μοναδικού ναΐσκου του Αγάθωνος στην ταφική οδό.
Για τη δημοσίευση των ερευνών στον Κεραμεικό μάλιστα το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο έχει ιδρύσει την ειδική σειρά «Kerameikos – Ergebnisse der Ausgrabungen» στην οποία περιλαμβάνονται ήδη 19 τόμοι σχετικά με τα έθιμα ταφής της αρχαίας Ελλάδας, την αρχαία αρχιτεκτονική και την τοπογραφία της αρχαίας Αθήνας. Η επέτειος των 100 ετών φέτος από την έναρξη των ανασκαφών του Ινστιτούτου συμπίπτει εξάλλου με την δημοσίευση ενός νέου επιστημονικού οδηγού για τα μνημεία του Κεραμεικού από τη διευθύντρια της ανασκαφής και βαθιά γνώστρια των νεκροταφείων της αρχαίας Αθήνας που ήταν σε συνεχή χρήση για πάνω από 1600 χρόνια κυρία Γιούτα Στρότσεκ.
πηγή
Ιωνικόν - Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Γιατί τα σπάσαμε τ' αγάλματά των,
γιατί τους διώξαμε απ' τους ναούς των,
διόλου δεν πέθαναν γι' αυτό οι θεοί.
Ω γη της Ιωνίας, σένα αγαπούν ακόμη,
σένα η ψυχές των ενθυμούνται ακόμη.
Σαν ξημερώνει επάνω σου πρωί αυγουστιάτικο
την ατμοσφαίρα σου περνά σφρίγος απ' την ζωή των·
και κάποτ' αιθέρια εφηβική μορφή,
αόριστη, με διάβα γρήγορο,
επάνω από τους λόφους σου περνά.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1911)
Η γεωμετρική εποχή
Η γεωμετρική εποχή είναι μία περίοδος της αρχαίας ελληνικής ιστορίας που διαρκεί περίπου από το 1100 π.Χ. έως το 700 π.Χ.
Η περίοδος, λοιπόν, από τον ΙΒ’ ως τον Η’ αιώνα είναι μία περίοδος μεταβατική, κατά την οποία συνέβησαν εξελίξεις, συντελουμένων των οποίων βρίσκουμε μία διαμορφωμένη κατάσταση στην έναρξη της αρχαϊκής εποχής. Η περίοδος αυτή πέρα από ‘σκοτεινοί αιώνες’, είναι γνωστή και με άλλες ονομασίες, όπως ομηρική εποχή, γεωμετρική εποχή, λόγω των αλλαγών που σημειώνονται περί το 1050 π.Χ. στην τεχνοτροπία της κεραμεικής, ή εποχή του σιδήρου, καθώς από το 1100 π.Χ. και εξής γενικεύεται η χρήση του υλικού αυτού για την κατασκευή όπλων ή σκευών.
Η καταστροφή των μυκηναϊκών ανακτόρων το 1200 π.Χ., δε σήμανε το απότομο τέλος του μυκηναϊκού πολιτισμού, αλλά την απαρχή μίας προϊούσας παρακμής που διήρκεσε ολόκληρο το ΙΒ’ αιώνα. Η έναρξη της πρώτης μεταμυκηναϊκής περιόδου της αρχαίας ελληνικής ιστορίας, γνωστής ως ‘σκοτεινοί αιώνες’, σηματοδοτείται από την ευρεία χρήση του σιδήρου και την αλλαγή στην τεχνοτροπία της κεραμεικής, γεγονότα που τοποθετούνται περί το 1100-1050π.Χ., οπότε τελειώνει και η υπομυκηναϊκή φάση. Για την περίοδο αυτή, από το 1200 π.Χ. και εξής, δεν υπάρχουν γραπτές πηγές. Από ιστορικής άποψης, λοιπόν, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζεται το γεγονός της επανεμφάνισης γραπτών πηγών.
Ομηρικά έπη
Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται σκοτεινή από ιστορική άποψη καθώς δεν υπάρχουν άμεσες πηγές γι’ αυτή. Διαθέτουμε, ωστόσο, μία μη ιστορική πηγή, τα Ομηρικά Έπη. Είναι γενικώς αποδεκτό α) ότι η σύνθεση των επών σε ένα όλο, διαδικασία που συντελέστηκε πάνω στη βάση μίας μακρόχρονης προφορικής παράδοσης, έγινε τον Η’ αιώνα και β) ότι η Ιλιάδα συντέθηκε πριν από την Οδύσσεια. Οι διάφορες χρονολογήσεις της δημιουργίας των επών ποικίλλουν. Σύμφωνα με τις πιθανότερες, η Ιλιάδα συντέθηκε στα μέσα του Η’ αιώνα και η Οδύσσεια το β’ μισό του Η’ αιώνα. Η τοποθέτηση της Οδύσσειας σε χρονικό σημείο επόμενο της δημιουργίας της Ιλιάδας, στηρίζεται στην υπόθεση ότι στην Οδύσσεια έχουν ενσωματωθεί εμπειρίες της προαποικιακής δραστηριότητας που προηγήθηκε του β’ ελληνικού αποικισμού. Ο μεγάλος προβληματισμός αφορά την Ιλιάδα. Πρέπει να λάβουμε, πάντως, υπόψη, πως το ότι η δράση της Ιλιάδας διαρκεί 51 μέρες του ενάτου έτους του τρωικού πολέμου προϋποθέτει τα γενικότερα ιστορικά συμφραζόμενα του πολέμου. Το ζήτημα είναι αν η Ιλιάδα αποδίδει ένα ιστορικό γεγονός, εάν ο τρωικός πόλεμος ήταν ένα ιστορικό γεγονός. Για παράδειγμα, ο Νηών κατάλογος της Β περιγράφει την πολιτική γεωγραφία της μυκηναϊκής εποχής ή εκείνη του Η’ αιώνα; Το ερώτημα αυτό μεταφράζεται στο εξής: η Ιλιάδα συντέθηκε κατά την μυκηναϊκή εποχή ή την περίοδο μετά την καταστροφή των μυκηναϊκών ανακτορικών κέντρων, οπότε περιγράφει την κατάσταση των μεταμυκηναϊκών πραγμάτων, διατηρώντας κάποιες αναμνήσεις των γεγονότων της προηγούμενης εποχής; Υπάρχουν υποστηρικτές και των δύο απόψεων. Επίσης, δεν έχει απαντηθεί το ερώτημα αν οι καταστροφές της Τροίας VI (1350π.Χ.) ή της Τροίας VIIα (1180π.Χ.) σχετίζονται με κάποια επίθεση των Μυκηναίων. Για να διερευνήσουμε το ζήτημα της ιστορικότητας της Ιλιάδας πρέπει να λάβουμε υπόψη τις πληροφορίες που διαθέτουμε από την αρχαία ελληνική παράδοση. Η άλωση της Τροίας χρονολογείται σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, τον ιστορικό του Β’ μ.Χ. αιώνα, ο οποίος στα ‘Χρονικά’ του περιλαμβάνει όλα τα γεγονότα από την άλωση της Τροίας μέχρι το 119 πΧμΧ, το 1184/3 π.Χ. και σύμφωνα με το Πάριο χρονικό το 1209/8 π.Χ. [Το Πάριο χρονικό είναι ένας χρονολογικός πίνακας προσώπων και γεγονότων, από τη βασιλεία του μυθικού Κέκροπα (1581 π.Χ.) έως το έτος 264/3 π.Χ., όταν επώνυμος άρχοντας στην Αθήνα ήταν ο Διόγνητος]. Ας σημειωθεί ότι αρχαίοι Έλληνες αναφέρονταν στον τρωικό πόλεμο ως αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός, όπως το πράττει πχ στην Αρχαιολογία του ο Θουκυδίδης. Η Οδύσσεια, περιγράφοντας καταστάσεις μεταγενέστερες της Ιλιάδας, αποδίδει καλύτερα το μεταμυκηναϊκό χρονικό διάστημα.
Εσωτερικές μετακινήσεις
Την εποχή αυτή και, συγκεκριμένα, μετά το 1150, παρατηρούνται για δεύτερη και τελευταία φορά εσωτερικές μετακινήσεις, πολλές πληροφορίες για τις οποίες αντλούμε από την παράδοση, ιδιαίτερα το Θουκυδίδη, αλλά και τη μυθολογία. Τα φύλα που μετακινήθηκαν την περίοδο για την οποία μιλάμε κατά κανόνα ακολούθησαν σε αδρές γραμμές την κατεύθυνση από βορρά προς νότο. Εξαίρεση αποτελεί το φύλο των Μακεδόνων, οι οποίοι δεν κατήλθαν προς τα νοτιότερα τμήματα της Ελλάδας, αλλά από τη βορειοδυτική Μακεδονία μετακινήθηκαν στο χώρο που την ιστορική περίοδο μας είναι γνωστός ως Μακεδονίς, μετακίνηση που ολοκληρώθηκε τα μέσα του Ζ’ αιώνα, εάν είναι σωστή η χρονολόγηση των μετακινήσεων των ελληνικών φύλων, και αποτελεί την απόληξή τους. Οι μετακινήσεις αυτές γίνονταν κατά μικρές ομάδες σε μεγάλο διάστημα και όταν έλαβαν τέλος φάνηκε το αθροιστικό τους αποτέλεσμα. Την περίοδο αυτή εγκαταστάθηκαν οι Θεσσαλοί στην περιοχή στην οποία θα έδιναν αργότερα το όνομά τους, ενώ οι Βοιωτοί από την περιοχή της Άρνης μετακινήθηκαν στην περιοχή που έγινε αργότερα γνωστή ως Βοιωτία. Άλλα φύλα που μετατοπίστηκαν ήταν οι Αινιάνες, οι Ακαρνάνες, οι Λοκροί, οι Φωκείς. Κάποιες πληθυσμιακές ομάδες δεν άλλαξαν τόπο διαμονής τους. Σε αυτούς συγκαταλέγονται οι Αθηναίοι, οι οποίο υπερηφανεύονταν για την αυτοχθονία τους, οι Αρκάδες και οι Ίωνες. Άλλα ελληνικά φύλα κατευθύνθηκαν προς την Κύπρο, όπου ήδη υπήρχε ελληνική παρουσία από τη μυκηναϊκή εποχή, το τέλος του ΙΓ’ και τις αρχές του ΙΒ’ αιώνα. Για την εξέταση των μετακινήσεων των ελληνικών φύλων μεταχειριζόμαστε την αντιστοίχιση των διαλέκτων με περιοχές και την παράδοση, συμπεριλαμβανομένης της μυθολογι οι δωριεις ηταν το τελευταιο φυλο που μετακινιθηκε προς το νοτα.Ξεκινησαν απο το βορρα {Πυνδο}.ΦΤΑΝΟΝΤΑς ΣΤΙΝ ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ χωριστικαν σε πιο μικρες ομαδες.Μερικοι μαλιστα εμειναν εκει και η περιοχη ονομαστικε ΔΩΡΙΔΑ.Μια ισχυρη ομαδα κατευθινθικε πιο νοτια στην σπαρτη.Τοτε σταματισε να αναπτυσεται ο Μυκηναικοσ πολιτισμος, οι κατοικοι τησ Σπαρτης εγιναν ειλωτες{δουλοι} και καποιοι αρχ ισαν να φευγουν απο εκει.
Ο πρώτος Ελληνικός αποικισμός
Συνέπεια των μετακινήσεων στην ηπειρωτική Ελλάδα ήταν ο αποικισμός των δυτικών ακτών της Μικράς Ασίας έως την Παμφυλία από φύλα προερχόμενα από την κυρίως Ελλάδα. Οι Αιολείς μετακινήθηκαν στο βόρειο τμήμα των δυτικών ακτών, γνωστό ως Αιολίδα, οι Ίωνες στην περιοχή που έγινε γνωστή ως Ιωνία και οι Δωριείς μέσω Κυκλάδων, Κρήτης και Δωδεκανήσων έφτασαν στη νοτιοδυτική Μικρά Ασία. Το σύνολο των μετακινήσεων αυτών από τη δυτική στην ανατολική πλευρά του Αιγαίου ονομάζεται πρώτος ελληνικός αποικισμός. Τοποθετείται εντός του εξής χρονικού πλαισίου: 1100-800π.Χ..
Πολιτικοί θεσμοί
Σε αυτά τα πρώιμα χρονικά διαστήματα πολίτευμα που κυριαρχούσε ήταν η βασιλεία. Παρουσιάζεται ένα είδος φυλετικής οργάνωσης, όπου ο βασιλιάς προΐσταται μιας μεγάλης ομάδας ανθρώπων. Πριν την αρχαϊκή εποχή και όσο βρισκόμαστε στην περίοδο της βασιλείας, δεν έχουμε πόλιν, αλλά άστυ, μεγάλους οικισμούς, που ήταν έδρα των θεσμών διοίκησης. Η πόλη ως πόλις είναι δημιούργημα της πρώιμης αρχαϊκής εποχής και σχετίζεται με την κατάργηση της βασιλείας και την άσκηση της εξουσίας από τους ευγενείς.
Ήταν μία μακρά διαδικασία που ολοκληρώθηκε το α’ μισό του Ζ’ π.Χ. αιώνα, όταν σχεδόν σε όλο τον ελληνικό κόσμο δεν υπήρχαν βασιλείς. Υπήρχαν κάποιες εγγενείς αρμοδιότητες στο αξίωμά τους:
- ήταν αρχηγοί του στρατού
- είχαν ιερατικά καθήκοντα, απευθυνόμενοι εξ ονόματος της κοινότητας σε υπερβατικές δυνάμεις
- είχαν δικαστικά καθήκοντα
Στη διοίκηση των κοινών ζητημάτων βοηθούνταν από ένα συμβούλιο ευγενών. Στα ομηρικά έπη ονομαζόταν γέροντες, απ’ όπου προήλθε και η γερουσία στη Σπάρτη. Ο βασιλιάς των ομηρικών επών, των σκοτεινών αιώνων, συνομιλεί και συναποφασίζει με τους γέροντες για τα δημόσια θέματα. Αμέσως επόμενη εξέλιξη ήταν η κατάργηση της βασιλείας από τους ευγενείς. Οι ευγενείς είχαν ήδη εμπειρία στη διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων, οπότε στον κατάλληλο χρόνο μπόρεσαν να αμφισβητήσουν τη βασιλεία. Η ενέργειά τους ήταν αποτέλεσμα ενός συνδυασμού δύο παραγόντων: αφ’ ενός της εξασθένησης της βασιλείας και αφ’ ετέρου την ισχύ των ίδιων, αφού είχαν μεγάλη εμπειρία στη διοίκηση των κοινών και στον πόλεμο. Η απονομή δικαιοσύνης γινόταν από το βασιλιά και το συμβούλιο με βάση το εθιμικό δίκαιο.
Η αγορά αποτελούταν από τους στρατεύσιμους άνδρες, αλλά δεν ήταν επίσημα θεσμοθετημένη. Όταν έπρεπε να ληφθεί μία απόφαση για ένα κρίσιμο ζήτημα, τότε τη συγκαλούσαν οι ευγενείς. Από τα ομηρικά έπη, όπου βρίσκουμε αναφορά στη ραψωδία β, επιβίωσε ως την αρχαϊκή πόλη. Η λήψη των αποφάσεων δια βοής επέζησε στην Απέλλα της Σπάρτης. Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι έχουμε πρόδρομες μορφές θεσμών.
Κοινωνική διαστρωμάτωση και οργάνωση
Η κύρια διαχωριστική γραμμή είναι αυτή που χωρίζει τους ελεύθερους από τους δούλους. Η υποδούλωση κάποιου μπορούσε να γίνει με αιχμαλωσία σε ένα πόλεμο, μετά την κατάληψη μιας πόλης ή σε μία μάχη, ή με απαγωγές από ναυτικούς. Υπήρχαν και οικογενείς δούλοι (ρ320). Γενικά οι δούλοι θεωρούνταν κατώτερα όντα.Στους σκοτεινούς αιώνες επίσης διαμορφώθηκε το σύστημα των ειλώτων και των πενεστών.
Μία άλλη διαχωριστική γραμμή ήταν αυτή που χώριζε τους πολίτες από τους ξένους, τα εγχώρια μέλη μιας κοινότητας από τους παροίκους που προέρχονταν από άλλες περιοχές, οι οποίοι λίγο πολύ είχαν διαφορετικό νομικό status. Η εξέλιξη των σχέσεων αυτών των δύο ομάδων έφτασε ως το σημείο να υπάρχουν διακρατικές συμφωνίες για ξένους την κλασική εποχή. Προστατεύονταν οι ξένοι τόσο από τη θρησκεία, καθώς ήταν ικέτες, όσο και από το δίκαιο της φιλοξενίας. Στα ομηρικά έπη είναι έντονος ο θεσμός της ξενίας, φιλίας που δημιουργείται από τη φιλοξενία, η οποία συνεπάγεται αμοιβαίες υποχρεώσεις με βάση την αρχή της αμοιβαιότητας.
Οι ελεύθεροι ήταν κοινωνικά-οικονομικά ιεραρχημένοι. Πρώτα οι θήτες ήταν όσοι κατείχαν λίγοι ή καθόλου γη.
Οι δημιουργοί ήταν ειδικοί στην τέχνη τους: μεταλλουργοί, κεραμείς, ξυλουργοί, βυρσοδέψες, επεξεργάζονταν πολύτιμες ύλες. Ανάμεσά τους ήταν οι αοιδοί, οι μάντεις, ο κήρυξ και ο ιατρός. Οι θεράποντες ήταν ακόλουθοι ή βοηθοί του βασιλιά ή άλλων ισχυρών προσώπων. Ήταν ηνίοχοί τους, συμμετείχαν στα συμπόσια και ήταν και οι ίδιοι επιφανούς καταγωγής. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού ασχολούνταν με την καλλιέργεια της γης, ήταν γεωργοί και χρησιμοποιούσαν το εισόδημά τους για τον οπλισμό, που αποκτούσαν με δικά τους έξοδα, και τη συντήρηση της οικογένειάς τους. Οι ευγενείς ήταν μία μικρή ομάδα ατόμων που αναλάμβαναν τη διακυβέρνηση τα, είχαν υπό την κατοχή τους μεγάλες εκτάσεις γης, αλλά είχαν έσοδα και από άλλες δραστηριότητες. Στα ομηρικά έπη πολεμούν με άρματα.
Διακριτικά χαρακτηριστικά τους ήταν
- η ευγενής καταγωγή, την οποία ανήγαγαν σε θεούς και ήρωες
- η κατοχή μεγάλης έγγειας ιδιοκτησίας
- η καλλιέργεια του λόγου και η ενασχόληση με τη ρητορική
- και το αγωνιστικό φρόνημα με ανάλογα ιδεώδη.
Συνοψίζοντας, μπορούμε να πούμε ότι το ιδεώδες ενός ευγενούς εκφράζεται από το ομηρικό ‘εργων πρηκτήρ και λόγων ρητήρ’.
Για την ιδιοκτησία της γης έχουμε ελάχιστες πληροφορίες. Φαίνεται ότι η γη ήταν χωρισμένη στην καλλιεργήσιμη γη, ένα μέρος από την οποία ανήκε σε πρόσωπα και ένα μεγάλο μέρος στο δήμο, και στην εσχατιά, που χρησιμοποιούνταν για βοσκή, και ανήκε εξ ολοκλήρου στην κοινότητα. Στα ομηρικά έπη η κατάσταση φαίνεται ότι είναι ίδια με αυτήν που υπήρχε στην Πύλο, όπως την πληροφορούμαστε από τις πινακίδες.
Από τα ομηρικά έπη πληροφορούμαστε ότι μέσα ανταλλαγής και προσδιορισμού της αξίας των αντικειμένων ήταν τα μέταλλα, είτε ως σκεύη είτε ως πρώτη ύλη, και τα ζώα, κυρίως τα βόδια. Πρόκειται για μία εποχή προ της εφεύρεσης του νομίσματος, έχουμε να κάνουμε με έναν τύπο φυσικής, κτηματικής οικονομίας.
Τα όπλα παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ίδια με την προηγούμενη εποχή. Επιθετικά όπλα είναι το ξίφος, το δόρυ, το τόξο και αμυντικά η περικεφαλαία, ο θώρακας και η ασπίδα.
Ο «Αγαμέμνων» του Αισχύλου στο Θέατρο Βράχων
Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Νικαίτη Κουντούρη, ενώ τους βασικούς ρόλους ενσαρκώνουν οι Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Μηνάς Χατζησάββας και η Θεοδώρα Τζήμου
24/06/2013
Ένα κορυφαίο έργο της αρχαίας ελληνικής δραματικής τέχνης περιλαμβάνεται στο καλοκαιρινό πρόγραμμα του ΔΗΠΕΘΕ ΚΟΖΑΝΗΣ: ο ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ – το πρώτο έργο από την τριλογία του Αισχύλου ΟΡΕΣΤΕΙΑ, την μοναδική τριλογία που διασώθηκε ολόκληρη και που λειτουργεί ως σημείο πολλαπλών αναφορών και συμβολισμών σε σχέση με την δύναμη και την αρτιότητα του ποιητικού της μεγαλείου.
Η πρεμιέρα θα γίνει την Τρίτη 25 Ιουνίου, στο θέατρο Βράχων στο Βύρωνα.
Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Νικαίτη Κουντούρη, ενώ τους βασικούς ρόλους ενσαρκώνουν οι Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Μηνάς Χατζησάββας και η Θεοδώρα Τζήμου
Ο «Αγαμέμνων» αποτελεί το πρώτο από τα τρία έργα της τριλογίας «Ορέστεια» του αρχαίου τραγικού ποιητή, ο οποίος χτίζει το δραματικό άξονα της τραγωδίας του σε δύο ισχυρές επιλογές. Η πρώτη έχει να κάνει με τον χαρακτήρα της Κλυταιμνήστρας ως αρχετυπική μητριαρχική persona, και η δεύτερη με τη θυσία της Ιφιγένειας. Παράλληλα, η συλλογική συνείδηση του ανθρώπου που χαρακτηρίζεται από θεοσέβεια, θεοφοβία, συνεχή αγωνία και σημάδια ακατανίκητου τρόμου, βρίσκει τον εκφραστή της στο σώμα του Χορού.
ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ./ΔΙΑΝΟΜΗ
πηγή: ΣΚΑΪ
24/06/2013
Ένα κορυφαίο έργο της αρχαίας ελληνικής δραματικής τέχνης περιλαμβάνεται στο καλοκαιρινό πρόγραμμα του ΔΗΠΕΘΕ ΚΟΖΑΝΗΣ: ο ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ – το πρώτο έργο από την τριλογία του Αισχύλου ΟΡΕΣΤΕΙΑ, την μοναδική τριλογία που διασώθηκε ολόκληρη και που λειτουργεί ως σημείο πολλαπλών αναφορών και συμβολισμών σε σχέση με την δύναμη και την αρτιότητα του ποιητικού της μεγαλείου.
Η πρεμιέρα θα γίνει την Τρίτη 25 Ιουνίου, στο θέατρο Βράχων στο Βύρωνα.
Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Νικαίτη Κουντούρη, ενώ τους βασικούς ρόλους ενσαρκώνουν οι Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Μηνάς Χατζησάββας και η Θεοδώρα Τζήμου
Ο «Αγαμέμνων» αποτελεί το πρώτο από τα τρία έργα της τριλογίας «Ορέστεια» του αρχαίου τραγικού ποιητή, ο οποίος χτίζει το δραματικό άξονα της τραγωδίας του σε δύο ισχυρές επιλογές. Η πρώτη έχει να κάνει με τον χαρακτήρα της Κλυταιμνήστρας ως αρχετυπική μητριαρχική persona, και η δεύτερη με τη θυσία της Ιφιγένειας. Παράλληλα, η συλλογική συνείδηση του ανθρώπου που χαρακτηρίζεται από θεοσέβεια, θεοφοβία, συνεχή αγωνία και σημάδια ακατανίκητου τρόμου, βρίσκει τον εκφραστή της στο σώμα του Χορού.
ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ./ΔΙΑΝΟΜΗ
- ΚΛΥΤΑΙΜΗΣΤΡΑ : ΚΑΡΥΟΦΥΛΛΙΑ ΚΑΡΑΜΠΕΤΗ
- ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ : ΜΗΝΑΣ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑΣ
- ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ :ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΗΜΟΥ
- ΑΙΓΙΣΘΟΣ : ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΙΣΜΠΙΚΗΣ
- ΚΗΡΥΚΑΣ : ΘΕΜΗΣ ΠΑΝΟΥ
- ΦΥΛΑΚΑΣ : ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΛΑΚΑΤΕΒΑΚΗΣ
- ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ (Με αλφαβητική σειρά):
- ΘΥΜΙΟΣ ΚΟΥΚΙΟΣ
- ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΥΛΑΚΟΣ
- KΡΙΣ ΡΑΝΤΑΝΟΦ
- ΚΩΣΤΑΣ ΦΑΛΕΛΑΚΗΣ
- ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΧΑΖΑΡΑΚΗΣ
- ΚΛΑΡΙΝETΟ : XΡΗΣΤΟΣ ΚΑΛΚΑΝΗΣ
- ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
- ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ : ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΦΡΙΝΤΖΗΛΑ
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ : ΝΙΚΑΙΤΗ ΚΟΝΤΟΥΡΗ
- ΣΚΗΝΙΚΑ - ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ : ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΤΣΑΣ
- ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ: ΣΟΦΙΑ ΚΑΜΑΓΙΑΝΝΗ
- ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑ : ΕΡΜΗΣ ΜΑΛΚΟΤΣΗΣ
- ΦΩΤΙΣΜΟΙ : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΝΤΕΚΩ
- ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ-ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ : ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
- ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΥ : ΔΩΡΑ ΓΑΖΗ
- ΜΑΚΙΓΙΑΖ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ : ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ.
- 25/6/2013 Βύρωνας Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη 21:30
- 27/6/2013 Κοζάνη Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο 21:30
- 28/6/2013 Κοζάνη Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο 21:30
- 30/6/2013 Καστοριά Θέατρο Βουνού 21:30
- 1/7/2013 Θεσσαλονίκη Θέατρο Κήπου 21:30
- 2/7/2013 Θεσσαλονίκη Θέατρο Κήπου 21:30
- 3/7/2013 Θεσσαλονίκη Θέατρο Κήπου 21:30
- 4/7/2013 Θεσσαλονίκη Θέατρο Κήπου 21:30
- 5/7/2013 Σέρρες Αμφιθέατρο ΤΕΙ 21:30
- 6/7/2013 Πολύγυρος Ανοιχτό Θέατρο Πολυγύρου 21:30
- 8/7/2013 Βέροια Θέατρο Αλσους Μελίνα Μερκούρη 21:30
- 9/7/2013 Γιαννιτσά Ανοιχτό Θέατρο Γιαννιτσών 21:30
- 12/7/2013 Αθήνα Θέατρο Αττικού Άλσους 21:30
- 15/7/2013 ΗλιούποληΔημοτικό θέατρο του Άλσους (Δ. Κιντής) 21:30
- 16/7/2013 Νίκαια Κατράκειο Θέατρο 21:30
- 17/7/2013 Χαλάνδρι Θέατρο Ρεματιάς 21:30
- 18/7/2013 Χαλάνδρι Θέατρο Ρεματιάς 21:30
- 19/7/2013 Σπάρτη Σαϊνοπούλειο
- 21/7/2013 Ξυλόκαστρο Ανοιχτό θέατρο Βασίλης Γεωργιάδης 21:30
- 22/7/2013 Νεμέα Green theater - Θέατρο Αρχαίων Κλεωνών 21:30
- 23/7/2013 Τρίπολη Θέατρο Άλσους Αγίου Γεωργίου 21:30
- 27/7/2013 Καβάλα Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων 21:30
- 28/7/2013 Καβάλα Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων 21:30
- 29/7/2013 Αλεξανδρούπολη Υπαίθριο Θέατρο Εγνατία 21:30
- 30/7/2013 Αλεξανδρούπολη Υπαίθριο Θέατρο Εγνατία 21:30
- 31/7/2013 Κομοτηνή Θερινό Δημοτικό Θέατρο 21:30
- 1/8/2013 Ξάνθη Δημοτικό Θερινό Αμφιθέατρο 21:30
- 2/8/2013 Χαλκιδική Αμφιθέατρο Σίβηρης 21:30
- 3/8/2013 Κατερίνη Αρχαίο Θέατρο Δίου 21:30
- 8/8/2013 Ηράκλειο Κηποθέατρο Ν. Καζαντζάκης 21:30
- 9/8/2013 Ηράκλειο Κηποθέατρο Ν. Καζαντζάκης 21:30
- 10/8/2013 Σητεία 3ο Δημοτικό Σχολείο, Κόκκινα 21:30
- 11/8/2013 Άγιος Νικόλαος Α’ Γυμνάσιο 21:30
- 12/8/2013 Χανιά Θέατρο Ανατολικής Τάφρου 21:30
- 13/8/2013 Χανιά Θέατρο Ανατολικής Τάφρου 21:30
- 16/8/2013 Αμαλιάδα Αρχαία Ήλιδα 21:30
- 17/8/2013 Ζάκυνθος Υπαίθριο Θέατρο Ζακύνθου 21:30
- 18/8/2013 Κεφαλονιά Αύλειος Χώρος ΞΕΝΙΑ 21:30
- 19/8/2013 Πάτρα Ρωμαϊκό Ωδείο 21:30
- 20/8/2013 Πάτρα Ρωμαϊκό Ωδείο 21:30
- 21/8/2013 Γιάννενα Θέατρο Ε.Η.Μ 21:30
- 22/8/2013 Γιάννενα Θέατρο Ε.Η.Μ 21:30
- 25/8/2013 Συκεές Ανοικτό Θέατρο Συκεών 21:30
- 26/8/2013 Συκεές Ανοικτό Θέατρο Συκεών 21:30
- 27/8/2013 Λάρισα Κηποθέατρο Αλκαζάρ 21:30
- 28/8/2013 Βόλος Ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο "Μελίνα" 21:30
- 29/8/2013 Τρίκαλα Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Φρούριο 21:30
πηγή: ΣΚΑΪ
