Ορφικοί Ύμνοι - Νυκτός, θυμίαμα δαλούς

Νυκτός, θυμίαμα δαλούς Νύκτα θεῶν γενέτειραν ἀείσομαι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν. Νὺξ γένεσις πάντων, ἣν καὶ Κύπριν καλέσωμεν κλῦθι, μάκαιρα θεά, κυαναυγής, ἀστεροφεγγής, ἡσυχίῃ χαίρουσα καὶ ἠρεμίῃ πολυύπνῳ, εὐφροσύνη, τερπνή, φιλοπάννυχε, μῆτερ ὀνείρων, ληθομέριμν’ ἀγαθήν τε πόνων ἀνάπαυσιν ἔχουσα, ὑπνοδότειρα, φίλη πάντων, ἐλάσιππε, νυχαυγής, ἡμιτελής, χθονίη ἠδ’ οὐρανίη πάλιν αὐτή, ἐγκυκλίη, παίκτειρα διώγμασιν ἠεροφοίτοις, ἣ φάος ἐκπέμπεις ὑπὸ νέρτερα καὶ πάλιν φεύγεις εἰς Ἀίδην δεινὴ γὰρ ἀνάγκη πάντα κρατύνει. νῦν δε, μάκαιρ’, ὦ Νὺξ, πολυόλβιε, πᾶσι ποθεινή, εὐάντητε, κλύουσα ἱκετηρίδα φωνὴν ἔλθοις εὐμενέουσα, φόβους δ’ ἀπόπεμπε νυχαυγεῖς.

ΝΥΚΤΟΣ θυμίαμα,  δαλούς  Την Νύκτα θα τραγουδήσω, την μητέρα των θεών και των ανθρώπων. Η Νύξ έγέννησε τα πάντα, δια τούτο ας της δώσωμεν και το όνομα Κύπρις. Ακουσε με μακαρία θεά, πού έχεις σκοτεινή λάμψιν και φέγγεις με τα αστέρια συ χαίρεσαι εις την ησυχίαν και εις την ηρεμίαν πού φέρει πολύν ύπνον. Εισαι ή χαρά, ευχάριστη, αγαπάς τα ολονύκτια γλέντια, ώ μητέρα των Ονείρων συ κάνεις να λησμονούν (οι άνθρωποι) τις φροντίδες (της καθημερινής ζωής) και τους παρέχεις ωραίαν άνάπαυσιν άπο τους κόπους, διότι τους δίνεις τον ύπνον, και είσαι φίλη όλων, και οδηγείς τους Ιππους και λάμπεις κατά την νύκτα. ΕΙσαι ημιτελής, (μισοτελειωμένη). γηινη και η ίδια πάλιν είσαι ουρανία περιστρέφεσαι κυκλικώς και παίζεις με τα θηράματα πού πλανώνται εις τον Αέρα εσύ στέλλεις το φως εις τα υποκάτω από την γήν και πάλιν φέγγεις εις τον Άδήν διότι τα πάντα κυβερνά ή ακαταμάχητος ανάγκη (η υπερέχουσα, ή ακατανίκητος δύναμις. πού δεν δύναται να την αποφυγή κανείς). Αλλά τώρα ώ μακάρια πολυευτυχισμένη Νύχτα, πού είσαι εις όλους περιπόθητη και καταδεκτική εισάκουσε την ικετευτικήν φωνήν των λόγων μου (τους ικετευτικούς λόγους μου) και έλα με ευμενή διάθεσιν και δίωξε τους νυκτερινούς φόβους.