Ορφικοί Ύμνοι - Νίκης, θυμίαμα μάνναν

Νίκης, θυμίαμα μάνναν Εὐδύνατον καλέω Νίκην, θνητοῖσι ποθεινήν, ἣ μούνη λύει θνητῶν ἐναγώνιον ὁρμὴν, καὶ στάσιν ἀλγινόεσσαν ἐπ’ ἀντιπάλοισι μάχῃσιν, ἐν πολέμοις κρίνουσα τροπαιούχοισιν ἐπ’ ἔργοις, οἷς ἂν ἐφορμαίνουσα φέρῃς γλυκερώτατον εὖχος. πάντων γὰρ κρατέεις· πάσης δ’ ἔριδος κλέος ἐσθλὸν Νίκῃ ἐπ’ εὐδόξῳ κεῖται θαλίῃσι βρυάζον. ἀλλά, μάκαιρ’, ἔλθοις πεποθημένῳ ὄμματι φαιδρῷ, αἰεὶ ἐπ’ εὐδόξοις ἔργοις κλέος ἐσθλὸν ἄγουσα.

ΝΙΚΗΣ θυμίαμα, μάνναν Την Νίκην προσκαλώ την πολυδύναμη, την περιπόθητη στους ανθρώπους, πού μόνο αυτή απαλλάσσει τους ανθρώπους από την αγωνιώδη όρμην καί από την οδυνηράν αντίθεσιν κατά τάς μάχας μεταξύ αντιπάλων, διότι συ αποφασίζεις στους πολέμους με τα νικηφόρα έργα, προς τα οποια, όταν ορμάς φέ ρεις γλυκύτατον καύχημα, διότι είσαι των πάν των κυρίαρχος· καί εις κάθε διαμάχην εναπό κειται είς εσέ από εσέ εξαρτάται ή ένδοξος Νίκη το καλό αποτέλεσμα, πού χαίρεται ό νικητής αλλά, ώ μακαρία, είθε να μας έλθης με περιπόθητο φαιδρό μάτι καί να μας φέρης πάντοτε καλήν φήμην για τα ένδοξα έργα.